آرزوهایت بلند بوددستهای من کوتاهتو
نردبان خواسته بودی
من صندلی بودمبا این همهفراموشــم
مکــــــــــن
وقتی بر صندلی
فرسودهات نشستهای
و به ماه فکر میکنیــــــــ
حافظ موسوی